Ozluce – Истанбул, 31.08.2011
Оставаха ни още 100 км до Амасра. Пътят стана доста труден за нас – често не беше асфалт, някакъв чакъл. С нашите гуми бяхме бавни.
Тук сме в с. Доганюрт, спряхме за кафе и ни обясниха пътя. Как ни го обясниха, не питайте, но се разбрахме. Дадоха ми и някаква карта от пощата, която беше доста дребномащабна, вече стана по-удобно да не гледам само в GPS-а.
Все пак тук беше може би най-красивата част на Черноморското крайбрежие:
Достигнахме и Амасра:
Тук решихме, че ще се спуснем на юг към магистралата и приоритетно ще караме към Истанбул. Сега може и да се чудя защо го направихме, а не продължихме покрай морето, но тогава просто искахме да се приберем. Карахме вече четвърти ден покрай морето, карахме по магистрали, по завои и имаше още.Идва един момент в който си се препълнил от впечатления и новите, променящи се неща могат да ти се сторят отегчителни. Имаш нужда да спреш и да починеш. Затова излязохме на магистралата и тръгнахме към Истанбул, за щастие по това време не се изискваха карти и нямаше такси:
В началото беше забавно, истинска магистрала след толкова завои. Към Измит, обаче трафикът стана невероятно тежък. В три платна колите се движеха с над 120, набутани една до друга. Карането беше много интересно – за да не ни смачкат трябваше да караме доста концентрирано и много ползвахме радиовръзката. В Истанбул отивахме към един хотел в кв. Пендик, на който бях ходил 2006-та. Не знаехме името на хотела, нито координатите, и ни трябваше над час обикаляне, докато го открием. Всичко наоколо се беше изменило и нямаше нищо общо с това, което си спомнях. В крайна сметка към 22:30 го открихме.